HARFLERI giyinmeyi denedim; sözleri, notaları ve ağaç kovuklarını da… Sığamadım. Âdem’in suretini taşıyamadım. Ateşin külünü sevmedim, suyun girdabını… Yel olup essem tozu dumandan seçemedim, kaya olup ufalsam kökte hapsolan özümden ayrılamadım… Dünya bir zahirse, bir bâtındır. Dünyanın dönüşüne uyamadım. Zahirde aynasız, bâtında soluksuz kaldım. Ben bilemedim ki ben neyim ve de neredeyim, bu devran ne makamındadır… Dört ayak üstünde indim de düze bir se-her vakti düşen şebnemden bildim burnumun yerini. Ben diyen bu dilimle madde âlemine her indiğimde bir akis dalgalandı önümde. Suretimi gördüm, gözlerimi bildim. Yer sallandı. Titredim, dört ayağımı bildim. Kar yedim, yağmur giyindim. Karıncaların hummasına tanık oldum, kulaklarımı bildim. Bir fırtına savurdu beni gök yelelerimden, savrulup çarptığım dağların dumanlı tepeleriydi ve kaybolup şaşırdığım sık iğneli ormanların yılan gibi kıvrılan, karga sektirmez ıssız, karanlık yollarıydı.

Ay Han'ım , Misli Baydoğan